ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ ΟΙ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Τορπίλη (και καλά) στο Δημόσιο βάζουν οι δικηγόροι: Αποχή απ' όλες τις δίκες δημόσιου ενδιαφέροντος...
Η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας η οποία συνήλθε χθες στην Αθήνα αποφάσισε και άλλαξε τον τρόπο των πανελλαδικών κινητοποιήσεων της (αποχή) και από 18 Ιουνίου 2016 και μετά προχωράει σε στοχευμένες δράσεις αποχής. Οι κυριότερες από αυτές στοχεύουν στις διοικητικές υποθέσεις με φορολογικό – τελωνειακό αντικείμενο και όσες έχουν αντικείμενο διοικητικά πρόστιμα και κυρώσεις *εφόσον* υπάρχει ολικώς ή μερικώς αυτοδίκαιο ανασταλτικό αποτέλεσμα ή έχει ληφθεί προσωρινή δικαστική προστασία (είτε δυνάμει προσωρινής διαταγής, είτε δυνάμει απόφασης επί αναστολής).
Όπως από την αρχή υποστήριξα, η αποχή δεν ήταν αρκετή από μόνη της. Η αποχή όφειλε να είναι συντονισμένη. Όφειλε να υποστηριχθεί με θεσμική προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Όχι για το νέο ασφαλιστικό μόνο, αλλά και για το προηγούμενο. Είμαστε δικηγόροι. Αν εμείς δεν μαχόμαστε στα δικαστήρια, τότε ποιος περιμένουμε το κάνει για εμάς ;;;
Η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας η οποία συνήλθε χθες στην Αθήνα αποφάσισε και άλλαξε τον τρόπο των πανελλαδικών κινητοποιήσεων της (αποχή) και από 18 Ιουνίου 2016 και μετά προχωράει σε στοχευμένες δράσεις αποχής. Οι κυριότερες από αυτές στοχεύουν στις διοικητικές υποθέσεις με φορολογικό – τελωνειακό αντικείμενο και όσες έχουν αντικείμενο διοικητικά πρόστιμα και κυρώσεις *εφόσον* υπάρχει ολικώς ή μερικώς αυτοδίκαιο ανασταλτικό αποτέλεσμα ή έχει ληφθεί προσωρινή δικαστική προστασία (είτε δυνάμει προσωρινής διαταγής, είτε δυνάμει απόφασης επί αναστολής).
Όμως:
Δεν υπάρχει αυτοδίκαιο ανασταλτικό αποτέλεσμα σε φορολογικές - τελωνειακές υποθέσεις και σε υποθέσεις που έχουν αντικείμενο διοικητικά πρόστιμα και κυρώσεις, ούτε δύναται να ληφθεί προσωρινή δικαστική προστασία με προσωρινή διαταγή και απόφαση αναστολής, διότι η πρώτη περίπτωση (αυτοδίκαιο ανασταλτικό αποτέλεσμα) είναι περίπτωση άγνωστη στο μνημονιακό φορολογικό δίκαιο, ενώ και στη δεύτερη περίπτωση (προσωρινή δικαστική προστασία) δεν προβλέπεται αναστολή εκτέλεσης της ποινής, διότι ο μνημονιακός "θεσμός" της πρόδηλης βασιμότητας, ο οποίος κρίθηκε σύμφωνος με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, εξανεμίζει κάθε πιθανότητα παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, ακόμη και στις περιπτώσεις που ο φορολογούμενος κινδυνεύει να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη.
Αποτέλεσμα: οι νέοι και οι αδύναμοι οικονομικά δικηγόροι υπέστησαν συντριβή, ενώ η κοινωνία βίωσε τη θεσμική αρνησιδικία του ελληνικού συστήματος απονομής Δικαιοσύνης, στην πιο ακραία μορφή της. Συνεπώς η πολύμηνη αποχή των δικηγόρων τελειώνει άδοξα, οι δικηγόροι επιστρέφουν στις δίκες τους (και στις φορολογικές), έχοντας εντωμεταξύ χάσει ολόκληρο το δικαστικό έτος, δίχως κανένα αποτέλεσμα.
Όπως από την αρχή υποστήριξα, η αποχή δεν ήταν αρκετή από μόνη της. Η αποχή όφειλε να είναι συντονισμένη. Όφειλε να υποστηριχθεί με θεσμική προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Όχι για το νέο ασφαλιστικό μόνο, αλλά και για το προηγούμενο. Είμαστε δικηγόροι. Αν εμείς δεν μαχόμαστε στα δικαστήρια, τότε ποιος περιμένουμε το κάνει για εμάς?
Δεν υπάρχει αυτοδίκαιο ανασταλτικό αποτέλεσμα σε φορολογικές - τελωνειακές υποθέσεις και σε υποθέσεις που έχουν αντικείμενο διοικητικά πρόστιμα και κυρώσεις, ούτε δύναται να ληφθεί προσωρινή δικαστική προστασία με προσωρινή διαταγή και απόφαση αναστολής, διότι η πρώτη περίπτωση (αυτοδίκαιο ανασταλτικό αποτέλεσμα) είναι περίπτωση άγνωστη στο μνημονιακό φορολογικό δίκαιο, ενώ και στη δεύτερη περίπτωση (προσωρινή δικαστική προστασία) δεν προβλέπεται αναστολή εκτέλεσης της ποινής, διότι ο μνημονιακός "θεσμός" της πρόδηλης βασιμότητας, ο οποίος κρίθηκε σύμφωνος με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, εξανεμίζει κάθε πιθανότητα παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, ακόμη και στις περιπτώσεις που ο φορολογούμενος κινδυνεύει να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη.
Αποτέλεσμα: οι νέοι και οι αδύναμοι οικονομικά δικηγόροι υπέστησαν συντριβή, ενώ η κοινωνία βίωσε τη θεσμική αρνησιδικία του ελληνικού συστήματος απονομής Δικαιοσύνης, στην πιο ακραία μορφή της. Συνεπώς η πολύμηνη αποχή των δικηγόρων τελειώνει άδοξα, οι δικηγόροι επιστρέφουν στις δίκες τους (και στις φορολογικές), έχοντας εντωμεταξύ χάσει ολόκληρο το δικαστικό έτος, δίχως κανένα αποτέλεσμα.
Όπως από την αρχή υποστήριξα, η αποχή δεν ήταν αρκετή από μόνη της. Η αποχή όφειλε να είναι συντονισμένη. Όφειλε να υποστηριχθεί με θεσμική προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Όχι για το νέο ασφαλιστικό μόνο, αλλά και για το προηγούμενο. Είμαστε δικηγόροι. Αν εμείς δεν μαχόμαστε στα δικαστήρια, τότε ποιος περιμένουμε το κάνει για εμάς?
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου